Ik geef het toe, ik was geen Bril-lezer. Geen abonnement op de Volksrant, lees Vrij Nederland ook niet. We hebben wel twee boekjes in huis, nog niet aan toe gekomen. Tot vandaag. Na alle commotie rond het overlijden van Martin Bril kon ik er niet meer onderuit. In de zonovergoten tuin Vader en dochters (wegens zelfde schuitje) in één ruk uitgelezen. Dat smaakt naar meer. De man heeft een schrijfstijl die mij zeer aanspreekt.
Nieuwsgierig geworden heb ik ook zijn website eens bekeken, en die ziet (zag) er fraai doch eenvoudig uit, helemaal in stijl. Mijn geoefende oog viel meteen op 'Kutgedicht'.
Nieuwsgierig geworden heb ik ook zijn website eens bekeken, en die ziet (zag) er fraai doch eenvoudig uit, helemaal in stijl. Mijn geoefende oog viel meteen op 'Kutgedicht'.
Kutgedicht (2006)
Je kunt veel zeggen van de Franse schilder
Gustave Courbet, maar niet dat hij er ver naast
zat toen hij het vrouwelijk geslachtsdeel
“l’origine du monde” noemde
Ik bedoel: hij zat er bovenop, er middenin,
hij kon behalve zijn eigen verf haar sappen
ruiken: de oorsprong van de wereld, inderdaad,
de kut: je komt er uit, je wilt er in
het grootste wonder aller tijden
Ik weet het, midlifecrisis et cetera, maar toch. De zinsnede 'je komt er uit, je wilt er in' deed me denken aan een regel uit Humdrum (1977) van Peter Gabriel: 'Out of woman comes the man, spend the rest of his life getting back when he can'. Plagiaat? Toeval? Eerbetoon? Enfin, ze hebben wel gelijk.
