vrijdag 10 december 2010

Een lach en een traan

Op slag van ons vertrek richting Texel moest de radiateur van de Peus nog even worden vervangen. Er zat een lek in, kennelijk hoog genoeg om er nog mee rond te kunnen rijden. Vroeger kon dat gesoldeerd worden toen radiateurs nog van koper en messing werd gemaakt. Nu, van plastic en aluminium, zit alleen vervangen er op. Deze wijsheden heb ik van Cor, de vriendelijke medewerker van DAVO die mij te woord stond vanmorgen. "Kan ik er op wachten?" vroeg ik hoopvol. Helaas niet, het was druk vandaag. "Heb je een vervangende auto dan?" vroeg ik vervolgens tegen beter weten in, je moet dat namelijk reserveren en dat vond ik dus niet nodig.

Er verscheen een denkrimpeltje in Cor's voorhoofd. Om de spanning wat op te voeren keek hij langdurig naar het planbord en het rekje met leenautosleutels. Na enig gezoek, ook op andere plekken, klaarde zijn gezicht op: ik heb nog een Bipper staan! Het bleek de bedrijfsauto te zijn die hij zomaar aan mij uitleende. "Toch geen diesel hè?" grapte ik. Ik mag niet ondankbaar zijn. Carla moest wel erg lachen toen we met deze bestelauto boodschappen gingen doen.

Dat lachen verging ons toen er 's middags een envelopje van het Centraal Justitieel Incassobureau op de mat viel, met daarin de Beslissing van de officier van justitie inzake De Parkeerbon, op mijn hals gehaald te Dordrecht. Ik had bezwaar gemaakt tegen deze boete maar het mocht niet baten.

Het verweer van de officier van justitie:
"Het is de officier van justitie bekend dat de opsporingsinstantie voor aanvang van elke controle de bebording en/of belijning op aanwezigheid en voldoende waarneembaarheid voor het verkeer controleert. U had daarom op de hoogte kunnen zijn van de aldaar geldende verkeerssituatie. Alles overwegende verklaart de officier van justitie het beroep ongegrond."

De man (m/v) heeft mijn bezwaar misschien niet goed gelezen. Ik overweeg opnieuw bezwaar te maken...