Dag 1 | De heenreis verliep niet voorspoedig. Over het stuk tot de Duitse grens hebben we drie uur gedaan. En wie dacht dat alleen Nederland verstopt zit vergist zich; Duitsland was één lange file. Bizar incidentje: tijdens onze eerst stop in Duitsland zagen we een echtpaar uit een dure Opel stappen, gewapend met stok en plastic tas. Gingen ze de afvalbakken af voor, ja wat? Enfin, pas voorbij Hamburg wilde het een beetje vlotten. Die hadden we ook nodig, want toen ging het ongenadig hard regenen. Normale mensen gaan dan wat langzamer rijden, zoniet De Duitser! Met ware doodsverachting storten ze zich in het waterspektakel. Luid toeterend en van links naar rechts zigzaggend werpen zij zich naar voren. Ook bussen vol toeristen!
Gelukkig was onze tank bijna leeg dus stopten we bij de Aral, het laatste benzinestation van het voormalige Vrije Westen. Hier kan Nederland nog wat van leren trouwens: de toiletten bij benzinestations. Die worden beheerd door Sanifair, volgens mij een franchiseketen. Kost 50 eurocent, muntje in de automaat en dan krijg je een kaartje. Tourniquetje door en dan wacht je Het Sanitaire Paradijs. Dus schoon, licht, van alle gemakken voorzien en beheerd door een herschoolde Stasi-employee of herintredende moeder. Spitzenklasse! Het laatste stuk ging vliegens. In Rostock hield de TomTom het 100 meter voor de eindbestemming voor gezien en toen zijn we alsnog bijna verdwaald. Over gewenning gesproken. Uiteindelijk zijn we 11 uur onderweg geweest van huis tot hut. Wit biertje en dan… slapen!
