Wij hebben jarenlang de Volkskrant gelezen, eigenlijk vanaf eind jaren 70. Toen onze dochters eind jaren 90 naar het voortgezet onderwijs gingen besloten we, vanwege de grotere toegankelijkheid en het plaatselijke nieuws, over te stappen op het Rotterdams Dagblad, geïncarneerd vanuit Het Vrije Volk en Rotterdams Nieuwsblad. Deze laatste was een uitgave van Sijthoff Pers, eigenaar ook van Uitgeverij De Botlek, mijn voorlaatste werkgever waar ik 16 maanden gewerkt heb. Ik werkte daar als Advertentie-acquisiteur (de Spaanse Acquisitie, zeg maar) voor Botlek1, een regionaal huis-aan-huisblad en zusteruitgave van Botlek2, Brielse Courant en Hellevoetse Post. Dit onder de bezielende leiding van Cees van Wijngaarden en Henny Kester-de Kievit, beiden lokale helden m/v (Henny was tevens wethouder) in respectievelijk Spijkenisse en Brielle. Met Henny ben ik nog een keer op werkbezoek geweest in de drukkerij van Sijthoff, gevestigd in Delft.
Het Rotterdams Dagblad werd in 2005 ingelijfd bij het Algemeen Dagblad, waarna het allengs afgleed naar een voor ons minder interessant nieuwsmedium. Vandaar dat we afgelopen herfst besloten om, mede uit zuinigheidsoverwegingen, het AD op te zeggen. We lezen hem nu mee met Carla's moeder. Het is wel raar, geen eigen krant, zodat we toch maar eens een proefabonnement op de Volkskrant hebben genomen. Dat beviel zo goed dat we nu na al die jaren weer abonnee zijn. Het AD verscheen in tabloidformaat, zeg maar half zo groot als de Volkskrant, dat tot vandaag in broadsheetformaat verscheen. We maakten al grapjes dat we een grotere tafel moesten kopen om tegelijkertijd de krant te kunnen lezen. Dat hoeft dus niet meer, want vanaf vandaag verschijnt de Volkskrant, als één der laatste Mohikanen, ook in tabloidformaat. De weekendbijlagen echter in berlinerformaat, wat iets groter is.
Het Rotterdams Dagblad werd in 2005 ingelijfd bij het Algemeen Dagblad, waarna het allengs afgleed naar een voor ons minder interessant nieuwsmedium. Vandaar dat we afgelopen herfst besloten om, mede uit zuinigheidsoverwegingen, het AD op te zeggen. We lezen hem nu mee met Carla's moeder. Het is wel raar, geen eigen krant, zodat we toch maar eens een proefabonnement op de Volkskrant hebben genomen. Dat beviel zo goed dat we nu na al die jaren weer abonnee zijn. Het AD verscheen in tabloidformaat, zeg maar half zo groot als de Volkskrant, dat tot vandaag in broadsheetformaat verscheen. We maakten al grapjes dat we een grotere tafel moesten kopen om tegelijkertijd de krant te kunnen lezen. Dat hoeft dus niet meer, want vanaf vandaag verschijnt de Volkskrant, als één der laatste Mohikanen, ook in tabloidformaat. De weekendbijlagen echter in berlinerformaat, wat iets groter is.
