 |
| Je verwacht het niet... |
De kamer in het Ibis Poitiers is klein maar brandschoon. We hebben nog even TV gekeken en zagen op het Portugese nieuws overstromingen en sneeuw. Dat belooft wat. Carla ging, nadat we de klokjes alvast op wintertijd hadden gezet, vroeg onder de wol waar ik nog wat in De Hobbit (11e uitgave, 1974) las. Het is de vijfde keer alweer of daaromtrent, maar het is zo'n leuk verhaal. Het wordt binnenkort verfilmd. Carla schrok wakker van wat ze muizengetrippel dacht te zijn, maar het was de regen. Het ontbijt was niet verkeerd, heel uitgebreid. Daarna tasjes in de Peus gesmeten en onderweg naar de volgende bestemming: Valladolid. Het was inmiddels droog, tot we Bordeaux naderden. Het bleef gelukkig binnen de perken. De bomen zijn prachtig in herfsttooi. De naaldbossen van Les Landes zijn natuurlijk groen, maar die worden voor zover wij konden zien massaal omgehakt. Gelukkig wordt er wel herplant, maar er zijn hele grote kale stukken. Dommage. Ineens doemen er bergen op. Dat zijn nou de Pyreneeën, Carla! Daar had ze niet van terug.
Baskenland, deels in het noorden van Spanje, is prachtig bergachtig met fantastisch slingerende wegen. Je mag er 120km/h, maar door de vele tunnels moet je telkens terug tot 100 of 80. Aankondigingen boven de weg zijn afwisselend in het Spaans en Baskisch. We tanken weer braaf bij elke stop. In Spanje is de benzine bijna 35 cent goedkoper! En geen gekheid met alcohol. In Itziar maak ik wat foto's van de omgeving. Het landschap wordt daarna allengs saaier. Bruine heuvels, bruine velden, bruine alles. In de buurt van Valladolid wordt het gelukkig weer groener. Het hotel ligt vlakbij de snelweg, heel makkelijk te vinden. Carla heeft knallende hoofdpijn (wegens coffeïnedeficiëntie zo zou later blijken), neemt een heftige pil en gaat slapen. Ik troost mij met een Viña Salceda Rioja Crianza 2005 en dit verhaal...
