Een half jaar na onze laatste bijeenkomst begon het weer te kriebelen. Na grootse plannen om bij Rien (Rienoes) in Spanje samen te komen bleek tapas eten, ergens in Nederland, een redelijk alternatief. Ons clubje is inmiddels zo groot, dat het best lastig is een iechelijk tezelfdertijd op dezelfde plek te manoeuvreren. Hoeft ook niet, we roepen een plaats en datum en kijken wie er komt opdagen (onze eigen variant op de flash mob, zeg maar). Dit keer waren we met ons zevenen. Ik had voorgesteld om in Riva, aan het Haringvliet (waar wij ooit aan de overkant op nummer 475 hebben gewoond) in Rotterdam tapas te gaan eten. Dit bleek geen bezwaar. Verder waren de dames Anja en Simonne en de heren Guido, Jos, Peter en Ruud aanwezig.
Ik had een tafel gereserveerd, maar daar stonden hoge fauteuiltjes en lage banken omheen. Niet ideaal, dus we verkasten naar een plek waar iedereen even hoog zat. Het personeel was heel flexibel, hoewel ze onze typische jaren zeventig humor niet goed begrepen, wij des te meer (ik ga daar hier niet over uitweiden, je weet maar nooit wie er mee leest). We kregen een arrangement aangeboden, wat inhield dat we niet hoefden na te denken over de tapas en ons konden concentreren op de drankjes. Zo zien we het graag. Over omzetverhogende aandacht van de lieftallige meisjes zaten we trouwens ook niet verlegen. Tegen tienen bleek dat ons hoekje eigenlijk aan een ander gezelschap was verhuurd, dus verkasten we opnieuw, nu naar de VIP-lounge. Hier kregen we het dessert, een soort chocolademousse met de uitstraling van een drol van een poedel met constipatie. Dit mocht de pret overigens niet drukken.
Na koffie en thee togen we naar Plan C waar de halve finale van the clash of the coverbands plaats greep. Twee bands hadden we gemist, maar nu speelde Cave, die Muse (met de nodige Radiohead-invloeden) naspeelde en daarna Band & Breakfast (uit Katwijk!) die een veelzijdiger repertoire speelde, van 2Unlimited, via AC/DC en Madness naar Jerry Lee Lewis. Een aantal van ons waagden er zelfs een dansje aan. Het was snikheet en toen het afgelopen was gingen we graag weer naar buiten. In de stromende regen liep een ieder weer naar zijn/haar auto en, omdat ik de laatste metro had gemist, werd ik thuisgebracht.
