Maaiveld

Banale zaken kunnen je danig in beslag nemen. Neem Celma en Robert, met hun boerderij in Normandië. Daar groeit het gras de pan uit en daar moest nodig iets aan gedaan worden. Tijdens mijn laatste bezoekje liet ik mij ontvallen dat ik best mee wilde helpen, welk aanbod in dank werd aanvaard. Zo geviel het dat Robert en ik afgelopen zondag om 08.00 uur op weg waren naar Saint-Agnan-de Cernières. Halverwege, in de stad Arras, pikten we een terrasje.

Eind van de middag waren we ter plaatse. Achter de boerderij werd al gehooid, door drie tractoren tegelijk. Het weer was goed, zonnig en droog. De vorig jaar uitgegraven vijver barst van de kikkers en we zagen zelfs een slang! 's Avonds ontstak Robert nog een vreugdevuur en na de koffie met Calvados gingen we ter bedde, ik in de TV-kamer. De kikkers hielden me wakker.

  's-Anderendaags was het druilerig en van grasmaaien zou niets komen zo dachten we. Geen nood, er was verder genoeg te doen. De grasmaaier prepareren, stenen en puin langs de vijver leggen et cetera. 's Middags speelde Nederland tegen Denemarken, wat ik per se wilde zien. Robert had wel wat anders te doen, afval wegbrengen naar de déchetterie (milieustraat) en boodschappen doen voor het avondeten en de volgende dagen. Bij de bakker in Montreuil-l'Argillé haalde Robert dagelijks un pain et un bûcheron (stok- en rond bruin brood).

Na de wedstrijd was ons gras dermate droog dat ik de Honda kon bestijgen en, na wat aanloopprobleempjes, het gras kon maaien. Intussen deed Robert de moeilijke stukjes, inclusief hele braamstruiken, met een kleine maaier. Na de (helaas verplichte) wijn en knabbels op het terras en avondeten hebben we tot diep in de nacht gepraat, waarbij opviel dat we toch wel totaal verschillende persoonlijkheden zijn, zonder dat dit overigens tot enige wrijving leidt.

Dinsdagochtend heeft Robert me Bernay laten zien, een rustig provinciestadje in de buurt. Via een toeristische route zijn we weer teruggereden. 's Middags heb ik het hele grasveld opnieuw gemaaid, nu met de messen een stuk lager zodat er nog een flink stuk afkwam. Het resultaat: biljartlakentje!

Raymond Keulemans: eat your heart out!

Daarna zijn we het weiland achter de boerderij ingegaan, waar normaal koeien lopen maar nu even niet. Achterin is een mare* waar zich gevogelte en gedierte ophoudt. Het konijntje op de foto is dood, maar zat daar alsof het elk moment kon wegrennen. Weer terug op het terras begluurden we de buurvrouw die heur haag te lijf ging met een door benzine aangedreven heggenschaar, groter en zwaarder dan zijzelf. Na de maaltijd gingen we niet al te laat slapen, morgen gaan we redelijk vroeg weer naar huis.

*Van Dale: ketelvormige inzakking in niet-vulkanisch gesteente, gewoonlijk een meer.