Park Eifel ligt in wat wij Hollanders noemen een bergachtig maar bosrijk gebied, gelegen benoorden het plaatsje Gunderath. Vanuit het park ontspruiten diverse wandelingen, in lengte variërend van 3,5 tot 10,5 km. Omdat het gebied geaccidenteerd is, kozen we voor onze eerste wandeling die van 8,5km met nummer 31. Omdat we niet wisten of er ook bordjes langs de route staan kochten we een kaart, die tot mijn vreugde zeer gedetailleerd is, schaal 1:20.000. Het was koud en het woei flink. Carla had in het begin best wel moeite, de griep van vorige week eiste zijn tol. Later ging het beter. Er stonden inderdaad bordjes, maar lang niet op alle cruciale plekken. De tocht ging door landbouwgebied en bossen, ook een stukje via de "Vulkanweg" die de streek doorkruist. Onderweg zagen we een hert, in Kötterichen een haas en verderop een eekhoorn.
In de buurt van Uersfeld zagen we de mijningang van een verlaten barietmijn. Bariet, ook wel zwaarspaat genoemd, wordt gebruikt als grondstof voor bariumsulfaat, een contrastvloeistof voor röntgenfoto's. In de WOII werd de mijn gebruikt als schuilkelder tijdens de bombardementen van die vervelende Engelsen. (Oeps, heb ik hem toch genoemd!)
Onderweg aten we Kürbiskernbrot van de Lidl. Dat is een zeer compact zuurdesembrood met pompoenpitten. Verrassend lekker! Daar kochten we gisteren trouwens ook een groentensoeppakket, bij wijze van roerbak-groenten voor in de Kantonese Kip vanavond. Je moet toch wat...
