Arrivederci

De laatste echte vakantiedag. Het ziet er naar uit dat het gaat regenen, in de middag breekt inderdaad het onweer los en stort het enige tijd. Was wel nodig. Het plan was om nog even bij Hein achterop de quad de berg op te gaan. Na de regen is er waarschijnlijk een watervalletje in het bos, maar dat viel een beetje tegen. Het was zo droog dat de aarde al het water absorbeerde en het stroompje was minimaal. Toch leuk om nog even te zien. Daarna de berg op en via allerlei steile weggetjes naar het kastanjebos waar elk jaar de buurman schoon schip houdt om kastanjes te (laten) rapen. Als afsluiting hebben we gezamenlijk curry gegeten en alle restjes wijn opgedronken. Toen dat op was toch maar weer een nieuwe fles opengemaakt...

7 juli 2018

De terugreis maakten we in omgekeerde volgorde en verliep zonder noemenswaardige incidenten. In plaats van de tunnel namen we nu de Gotthardpas en dat was niet verkeerd. We sliepen weer in hetzelfde hotelletje en aten ook weer in het belendende restaurant, ik T-bone steak en Carla dorade met risotto (zonder kaas, maar niet heus...).

 

8 juli 2018

Op de heenweg zagen we in de buurt van Mulhouse borden staan "Usine Peugeot Citroën", en we waagden hier nu een omweggetje aan. Momenteel wordt hier o.a. de Peugeot 2008 in elkaar gefiguurzaagd. Helaas was het terrein niet toegankelijk voor particulieren dus moesten we ons vergapen aan een enorm parkeerterrein met auto's en rechtsomkeert maken, waarna we schoorwielend de weg naar huis aanvaardden.

Lieve Janneke en Hein, het was fantastisch! We komen volgend jaar zeker terug.

Meer info:

https://nl-nl.facebook.com/pages/category/Community/Casa-Gambaroncia-1437000589939393/

https://www.casagambaroncia.nl/

Val d'Orcia

Een must schijnt het te zijn, een dagtrip per automobiel door de Val d'Orcia. Dat hebben we geweten, want dat klopt. Op weg er naar toe deden we nog even Lago Trasimeno aan, nu aan de westkust. We parkeerden in Castiglione del Lago bij het politiebureau en wandelden noordwaarts, tot een verlaten plek waar waarschijnlijk vroeger water uit het meer werd gepompt en gezuiverd voor menselijke consumptie. Mooi verval.

De tocht kon nu echt beginnen. We hadden de gouden tip gekregen te starten in Monticchiello, een stokoud alsmede piepklein plaatsje. Vandaar reden we via Pienza, San Quirico d'Orcia, Bagno Vignoni, Castiglione d'Orcia en Rocca d'Orcia de hele vallei rond. Werkelijk schitterend!

Bij tijd en wijle was het bloedheet en Carla zat er op een gegeven moment echt doorheen, dus zijn we via andere omwegen dan heen weer teruggereden en via de supermarkt huiswaarts gekeerd. 

Nog even nasudderen op het terras en toen lekker linguine met garnalen gegeten. Morgen de laatste dag, doen we rustig aan en besluiten met een dinertje met onze gastmensen alhier in Casa Gambaroncia! Onthoud die naam nou toch mensen!!

\

La vita è bella

Weer een rustig dagje, min of meer uitgeslapen en na het ontbijt boodschapjes doen. We eten hier heel veel fruit (meloen, wilde perziken, kersen), Italiaans brood natuurlijk met heerlijke vleeswaren en schapenkaas (ik dan, Carla gruwt van kaas, die gekke meid). Na de lunch het terras ingericht om, met de camera in de aanslag, het volgende boek ter hand te nemen. Eindelijk een hagedisje gesnapt, die beesten zijn zo snel dat het heel moeilijk is daar een fatsoenlijke foto van te maken. Het avondmaal bestond voornamelijk uit speklapjes (met zwoerd!), vegetarische focaccia en (weer) Surinaamse komkommersalade. Carla heeft een wild zwijn gehoord. Dat werd tijd!

Carla had haar zinnen gezet op Arezzo, de hoofdstad van deze provincie, waar het merendeel van de film La Vita è Bella is geschoten. Via de VVV, waar we enige uitleg en een kaartje ontvingen, konden we de diverse locaties opzoeken, waar een bord de diverse scenes uitbeelden en waar we zowel bord als omgeving op de gevoelige chip vastlegden. Dat was meteen een goede leidraad om de stad te bezichtigen. Het viel helemaal niet tegen, dat Arezzo. Het was wel warm en Carla kan daar niet zo goed (meer) tegen.

Janneke en Hein hadden ons uitgenodigd voor een barbecue, bereid in het buitenkeukentje van de studio waarin zij verblijven tijdens ons verblijf in hun huis. We begonnen met mosselen op Italiaanse Wijze (hoop ik), vervolgens vispakketje, kipspiesjes en voor de diehards ook nog werkelijk heerlijke hamburgers. Een en ander vergezeld van aardappel- en rijstsalade en de nodige alcoholische versnaperingen. Wij werden op onze beurt dan weer opgegeten door de talrijke muggen en andere insecten van bedenkelijk pluimage. Moet je er wel voor over hebben!

Umbrië, ook leuk

Hoewel wij ons in Toscane bevinden, wij zijn niet bang ook aan Umbrië, meer bepaald Assisi, een bezoekje te brengen.  Het is een kleine 90 km rijden en parkeren konden we in de gloednieuwe parkeergarage aan de rand van de stad, waarna we per roltrap ons naar de stad begaven. Assisi is een zeer goed gepreserveerd middeleeuws stadje, voor eeuwig verbonden aan de heilige Franciscus van Assisi(!) (zie ook mijn bericht van 10 jaar geleden). 

Het is loeiheet inmiddels en de onvermijdelijke toeristen laten zich graag verleiden door de talloze souvenirwinkeltjes. Er zijn aardig wat Amerikanen en Duitsers op de been, iets wat onze Fransiscus ongetwijfeld zou toejuichen.  Via de Sint -Fransiscusbasiliek en het Clarissen Kapucijner klooster van de Duitse Zusters, belanden we op het hoogste punt: Rocca Maggiore, een oud fort, ongenaakbaar in de hitte. Daarna dronken we een welverdiend colaatje op een terrasje.

Op de terugweg deden we Lago Trasimeno aan, het enige open water in de regio van betekenis. In het piepkleine vissersplaatsje Torricella verpoosden we een wijle aan de oever, zeer fotogeniek. Bij wijze van sfeerverlichting gooien ze daar visnetten over de steigerlampen. Ook zagen we plaatselijke vissertjes die kisten vol zoetwatervis sleten aan een restauranthouder neem ik aan. Een poes wachtte haar kans af...

Passignano sul Trasimeno was ons ook aangeraden, maar parkeren aldaar was dermate niet te doen dat we, ook al omdat we er eigenlijk doorheen zaten, naar huis zijn gereden. Daar aangekomen aten we restjes en door de buurman aangeboden komkommers van eigen bodem. Er zouden er meer volgen, veel meer.

Domenica

Even een rustpuntje. Heerlijk uitgeslapen en geen plannen verder, behalve dan dat ik paella ga maken voor ons en onze gastmensen. Hiervoor halen we in CF de laatste verse ingrediënten. We waren getipt dat er ook een soortement rommelmarktje zou zijn in het piepkleine parkje in het centrum. Helaas klopte dat niet. Wel werden we verrast door een rally met old timers, veelal van Italiaanse makelij. Pronkstuk wat mij betreft was een FIAT Topolino (muisje) uit 1948. De paella maakte ik zoals thuis, maar met lokale ingrediënten. Het viel heel erg in de smaak merkte ik. Verder Surinaamse komkommersalade en kippewieken van de Conad, opgewarmd in de koekenpan en vergezeld van Corona en plaatselijk aangeschafte wijntjes. Gezellig!