zondag 18 juni 2017

Confusion kitchen

Nadat de ochtend was uitgekriekt heb ik de gîte en de directe omgeving uitgebreid gekiekt.

Na het ontbijt (krentenbollen en Snelle Jelle's, over van de reis) zijn we gaan wandelen richting zee en strand. Plounéour-Trez is een piepklein dorpje aan een baai genaamd Grève de Goulven. Die ligt bezaaid met granieten rotsen van allerlei afmetingen. Zee inwaarts belandt je in Het Kanaal. Het is eb en er zijn maar een paar mensen op het strand.  Het is prachtig mooi weer, een zeebriesje en volop zon. Dit is genieten met een harde G! Via het dorp liepen we weer naar de gîte en bij de Tabac kochten we nog een fles water want verder zijn alle winkels dicht. Binnen zaten de dorpelingen al volop aan de alcohol. We zagen nog een aankondiging voor het muziekfestival deze week, daar gaan we zeker naar toe! 

Grève de Goulven
De lunch bestond uit brood, dachten we, dat voor ons was klaargelegd door de verhuurder. Het was echter een brioche, zoet brood dat veel weg heeft van cake. Dus dat viel een beetje tegen. Het smaakte echter verrassend goed met de meegenomen sardienenpaté uit Portugal (Confusion kitchen)! Uitbuiken in de tuin met allerhande lectuur over Bretagne, waar te gaan en wat te doen. Morgen gaan we boodschapjes doen in Lesneven, een iets groter dorp in de buurt. Dinsdag Roscoff en misschien Île-de Batz met zijn vuurtoren. 

Eb
Na te zijn ingedut besloten we nog een tochtje te ondernemen in de buurt en wel naar de Phare (vuurtoren) de Pontusval. Dat ligt net voorbij Brignogan-Plages, hier twee km vandaan. Omdat we de weg niet precies wisten gingen we met de Peus, vertrouwend op heur navigatie. In Brignogan-Plages geparkeerd bij het baaitje aldaar en toen gaan lopen, op zoek naar de vuurtoren. Van alles gezien, maar geen vuurtoren, tot we bij de Sémaphore (seintoren) van de Marine kwamen en ja hoor daar zagen we de vuurtoren in de verte. Gelukkig kon ik met de supertelezoomlens nog een paar aardige foto’s maken, maar wel op het statief want het waaide behoorlijk op dat punt. Er moet ook nog een menhir van 8 meter hoog staan, maar die zagen we dus ook niet. Enigszins teleurgesteld aten we maar een ijsje aan de waterkant en reden we weer terug. 

Een wijntje in de tuin maakt veel goed en na een bakkie uiensoep met geroosterde brioche (ook weer zo’n verrassend lekkere combinatie) gaan we, omdat het nu toch wel fris wordt, enigszins rood verbrand weer naar binnen.

In en om de gîte


Wandeling rond het dorp
Op jacht naar de vuurtoren