Alles ist gut

Vandaag wagen we ons aan het serieuze sight seeing. We hadden een tip gekregen over de East Side Gallery, muurschilderingen op de restanten van de Berlijnse Muur. Hiervoor namen we de U-Bahnlinie U1 richting Warschauer Strasse. Onderweg kopen we een flesje water bij de Netto. Kost 26 cent + 11 cent Einwegpfand, zeg maar verwijderingsbijdrage. Bij de kaartjesautomaat stond een hele meute toeristen en ander gespuis. We kochten een Tageskarte voor slechts 6.1 euro. Het was eigenlijk maar een iel muurtje, maar de combinatie met andere middelen maakte het de Oost Berlijners best moeilijk. Aan het eind van de muur namen we de S-Bahn naar Alexanderplatz in de wijk Mitte, zeg maar het Centrum. Voor wie de tv-serie nog kent, het lijkt er niet meer op. Daarna langs het Rotes Rathaus, waar een nieuw U-Bahnhof wordt gebouwd. Het is over zeven jaar klaar. Mariska wilde graag naar het DDR Museum. Het is een soort Reispaleis over het leven in de DDR, interactief en verrassend.

Dan langs de rivier de Spree richting Joodse Begraafplaats. Daar is niet veel meer van over. De leegte en de beeldengroep maakt het extra beklemmend. Met mijn knie gaat het goed, de pillen helpen enorm. Zo goed zelfs, dat Mariska ze nu ook slikt, ze heeft erg last van haar voet. We aten een broodje op een terrasje. Het weer is weer fabeltastisch.

 

We hebben zin om de alomtegenwoordige Fernsehturm te bestijgen, dus we lopen weer riching Alexanderplatz waar ons oog valt op Kaufhaus Galeria. Dit heeft meer weg van de Bijenkorf dan de KaDeWe. Voor de Fernsehturm moet je een kaartje kopen en dan op een scherm bijhouden wanneer je aan de beurt bent, wachttijd 30 minuten, voor een bezoekje van maximaal 10 minuten. Dacht het niet.

We raken verzeild bij de Nicolaikirche, het oudste gebouw van Berlijn. Het pleintje is alleraardigst en we puffen daar wat uit. De kerk, bouwjaar 1280, is in 1945 platgegooid door de geallieerden en pas tussen 1980 en 1987 gerestaureerd. Nu is het een soort museum, gesponsord door Microsoft. Hierna lopen we langs de Spree in zuidelijke richting en komen zowaar bij de Nederlandse ambassade (Botschaft Niederlande) waar mijn schoolvriendin Simonne. nèt niet heeft gewerkt. Het is ontworpen door Rem Koolhaas.

Weer bij het DDR museum zien we een Trabi in de etalage staan, die hadden we over het hoofd gezien! We mogen nog even naar binnen op ons oude kaartje. Binnenin is het erg krap maar altijd goed voor een foto. Met de S-Bahn gaan we richting hotel, we stappen uit pal naast een MediaMarkt. Ik durf het bijna niet te vragen… Het zonnetje schijnt nog volop dus pakken we maar weer een terrasje. Na een kort intermezzo in het hotel scoren we nog een pizza in de buurt. We hebben nog een indringend vader/dochtergesprek over wat we allemaal hebben meegemaakt afgelopen jaren en plengen het nodige traantje. Met ons komt het wel goed.

Deutsch Amerikanische Freundschaft 1981