Na een proletarisch ontbijt (lees: lunchpakketje maken) aanvaardden we de reis naar Irún, in Spaans Baskenland. Het begon goed, wel bewolkt maar droog. Tot het ging regenen. En dan niet zo'n klein beetje. Gek genoeg reden er behoorlijk wat automobilisten zonder licht, levensgevaarlijk. Tegen Bordeaux begon het op te klaren en werd het ook flink warmer. De reis vervolgde zonder incidenten en eindigde zoals gezegd in Irún, net over de grens, verscholen in een dal in de uitlopers van de Pyreneeën.
Het hotel is gesitueerd op een bedrijventerrein. Omdat we tamelijk vroeg waren gingen we deze even uitchecken en liepen ongemerkt het stadje Irún in, wat beslist niet tegenviel. Zoals wel vaker verdwaalden we zelfs even, maar konden op onze schreden terugkeren. We wilden eigenlijk niet in het hotel eten en vonden op voornoemd bedrijventerrein zelfs een horecagelegenheid, met disco, dakterras en restaurant. Je moest wel zelf je drankje halen en het restaurant had alleen verlepte tapas. Dus toch maar in het hotel gegeten, wat niet slecht was maar beslist ook niet goed. Van de casa kregen we nog een straffe borrel, wat een hoop goed maakte. Morgen de laatste etappe...
