20 september 2011 | Abaroa, het restaurant dat wij hadden uitverkoren om onze honger te stillen, ging pas om 20.30 open, dus oefenden we geduld op de kamer. Toen het eenmaal zover was viel het toch een beetje tegen. De dame die ons bediende was het lachen vergaan en kon bijna niet ongeïnteresseerder uit de hoek komen. Tot overmaat van ramp had Carla's vis (wat voor vis werd in het midden gelaten) van de dag zijn dag niet, want halfgaar. Dat wil zeggen, de ene helft was gaar en de andere niet. Gelukkig was de kok wel goed geluimd want zij kreeg een compleet nieuwe vis. Na het toetje, een ijsje uit de supermarkt, kon er bij ons geen fooi af. Het park dat wij wilden bezoeken zag er in het donker zeer ongastvrij uit, dus beperkten wij ons tot een wandeling langs de Ria de Bilbao. De bruggen en oevers van Bilbao worden feeëriek geïllumineerd, om maar eens een beruchte dicteezin te hanteren. Op de kamer hebben we nog wat gelezen. Morgen is het weer vroeg dag.
21 september 2011 | Vandaag gaan we verder naar het Noorden, hoewel lang niet zo ver als eergisteren. Bestemming is La Rochelle, in het departement Charente-Maritime. In 2003 hebben we hier in de buurt op een camping vakantie gevierd, de laatste met de meiden (Mariska en Laura). Hoewel de reis voort-spoedde, duurde het toch langer omdat er veel aan de weg gewerkt wordt, wat resulteerde in een maximum snelheid van 90km/h. Het weer valt alleszins mee, in de mid-20 graden regionen, zeg maar. Het hotel, hoewel niet meteen vindbaar, heeft een ruime parkeergelegenheid, dus daarover dit keer geen klachten. Het complexje waar we inzitten is van hout en heeft nog het meest weg van gestapelde chaletjes. Binnen is het heel klein, maar wel gezellig.
We hebben (weer) trek en gaan richting strand, La plage des Minimes. Zoals de naam al doet vermoeden een piepklein strandje. Maar wel met uitzicht op een replica van Le Phare du Bout du Monde, een vuurtoren op de uiterste punt van Tierra del Fuego (Vuurland) en een inspiratiebron voor Jules Verne's Het licht aan de rand van de wereld. Na wat heen en weer geloop streken we neer op het terras van L'Equinoxe, een strandtentje. We bestelden mosselen met, doe eens gek, bier en wijn. De mosselen waren zeer goedkoop in onze ogen, maar aan het eind van de rit betaalden we voor de drankjes evenveel. Voortaan beter opletten. Na een tamelijk spectaculaire zonsondergang krijgen we het koud en lopen vol goede moed naar onze kamer.
